Menu

Żywy Różaniec

 

Historia

Żywy Różaniec jest wielkim zapleczem modlitewnym, żyjącym najbardziej rozpowszechnioną w Kościele modlitwą maryjną, jaką jest różaniec, który „należy do najlepszej i najbardziej wypróbowanej tradycji kontemplacji chrześcijańskiej – pisał Ojciec Święty Jan Paweł II w liście o różańcu. – Poprzez różaniec wstępujemy do szkoły Maryi, by Ona uczyła nas kontemplować oblicze Chrystusa, poznajemy tajemnice Jego życia, rozważane Jej sercem, otwieramy się na tajemnicę Trójcy Świętej, aby doświadczać miłości Ojca i radości Ducha Świętego”.

 

W drugiej połowie XIX w. modlitwa różańcowa przeżywa niezwykły renesans. Młoda Francuzka z Lyonu wpada na genialny w swej prostocie pomysł, który mobilizuje miliony (!) ludzi do codziennego odmawiania różańca. Sługa Boża Paulina Maria Jaricot (1799-1862), bo o niej mowa, pisała: „Nienasycone pragnienie poznania Boga i ogromna potrzeba, by kochać, kazało mi pragnąć także działania na Jego chwałę. Chciałam dołożyć moją cegiełkę do chwały Kościoła”. I tak się stało. Mając 23 lata, stworzyła strukturę, która dała początek późniejszemu Papieskiemu Dziełu Rozkrzewiania Wiary (jednemu z 4 Papieskich Dzieł Misyjnych, obecnych dziś w 150 krajach). Jego struktura umożliwiła jej w 1826 r. powołanie stowarzyszenia Żywego Różańca, które jeszcze za jej życia rozwinęło się w wielu krajach na całym świecie. 

 

System „piętnastek”

„Dana mi została jasna wizja tego planu i jednocześnie zrozumiałam łatwość, z jaką każdy z kręgu moich najbliższych mógłby się w ten plan włączyć, znajdując dziesięć osób, które każdego tygodnia dawałyby datek na Rozkrzewianie Wiary. Zobaczyłam również szansę, jaką dawałby wybór najświatlejszych ze stowarzyszenia, którzy inspirowaliby grupę dziesięciu osób, a te z kolei utworzyłyby kolejne dziesiątki. Każda setka stowarzyszonych miałaby reprezentanta we wspólnym centrum (...). Aby nie zapomnieć tej myśli, zapisałam ją i zdumiała mnie jej prostota, której nikt wcześniej nie odkrył”. Tę metodę przełożyła na potrzeby Żywego Różańca. Już nie dziesiątki, ale piętnastki (stosownie do dawnej liczby tajemnic różańcowych), zwane – w nawiązaniu do symboliki różańca – „żywymi różami”, w których każda osoba odmawiała i rozważała 1 dziesiątek dziennie. Zadanie jednak nie było łatwe: „Ta piękna pobożność, na ogół od dawna kojarzona z «zawodowymi» dewotkami, które powinny być stare lub nie mieć nic do roboty, to błędne, ale niestety powszechne uprzedzenie. (...) Najważniejszą więc rzeczą i najtrudniejszą jest uczynić różaniec modlitwą wszystkich”. Ale „Opatrzność Boża dała mi wszelkie środki, by zaszczepić pobożność, bez której nie mogłabym kochać tak mocno”.W zamyśle założycielki Żywy Różaniec był wielkim zapleczem modlitewnym dla misji – i tych wielkich, poza Europą, i w najbliższym środowisku. Członkowie zobowiązani byli do rozprowadzania dobrych książek i prasy, przeznaczając na ten cel stałą, regularną ofiarę.

 

Zatwierdzenie Żywego Różańca

27 I 1832 r. papież Grzegorz XVI listem apostolskim Benedicentes zatwierdził stowarzyszenie Żywego Różańca i nadał mu liczne odpusty. Patronką Żywego Różańca ustanowił młodziutką rzymską męczenniczkę – św. Filomenę, za przyczyną której Paulina w cudowny sposób odzyskała zdrowie. Pius IX w liście apostolskim Quod iure haereditario z 17 VIII 1877 r. ustanowił zasady organizacyjne stowarzyszenia Żywego Różańca. Kolejni papieże w swych dokumentach i nauczaniu wyjaśniali i podkreślali znaczenie modlitwy różańcowej, zachęcając do jej rozpowszechniania. W 2002 r. Ojciec Święty Jan Paweł II w liście apostolskim Rosarium Virginis Mariae („O różańcu Dziewicy Maryi”) ogłosił Rok Różańca (od X 2002 do X 2003 r.) i wprowadził nową jego część – tajemnice światła – dotyczące publicznej działalności Pana Jezusa. Ojciec Święty pragnął, „aby różaniec w pełniejszy sposób można było nazwać streszczeniem Ewangelii”. Odtąd cały różaniec liczy 20 tajemnic, a żywe róże składają się z 20 osób.Do Polski Żywy Różaniec dotarł jeszcze w XIX w. Obecnie istnieje niemal w każdej parafii. W 1977 r. Prymas Stefan Wyszyński zatwierdził Ceremoniał Żywego Różańca, opracowany przez o. Szymona Niezgodę OP w 60. rocznicę objawień fatmskich.

Program formacyjny kół Żywego Różańca

Konspekt spotkania kółka różańcowego z wymianą tajemnic różańcowych Propozycję konspektu dla członków kół Żywego Różańca na każdy miesiąc można znaleźć w czasopiśmie „Różaniec”, wydawanym przez Wydawnictwo Sióstr Loretanek. Korzystanie z niego jest dużym udogodnieniem, zarówno dla księży moderatorów, jak i zelatorów, którzy w oparciu o tak przygotowany konspekt mogą prowadzić miesięczne spotkanie z wymianą tajemnic różańcowych, dodając jedynie bieżące sprawy z życia swojej wspólnoty parafialnej.A oto ogólny zarys takiego konspektu:Konspekt spotkania kółka różańcowego z wymianą tajemnic różańcowych • Pieśń na rozpoczęcie. Powinna odpowiadać okresowi liturgicznemu, jaki przeżywamy w tym czasie w Kościele. Tutaj pomocne będą śpiewniki, w których na ogół układ pieśni jest dopasowany do okoliczności. I tak np. w Adwencie można zaintonować Archanioł Boży, Gabriel, w okresie Bożego Narodzenia – kolędę, w Wielkim Poście – Matko Najświętsza, do Serca Twego, w czasie zwykłym (w zależności od miesiąca) – w maju Chwalcie łąki umajone, w lipcu Jak szczęśliwa Polska cała itd.• Słowo wstępne – kapłan lub zelatorka. Można odczytać niewielki fragment (ok. 10 zdań) Listu apostolskiego o różańcu bł. Jana Pawła II Rosarium Virginis Mariae (dostępny jest na stronie internetowej www.rozaniec.eu lub książki będącej jego opracowaniem czy też innej dotyczącej pobożności maryjnej i modlitwy różańcowej – najlepiej zasięgnąć rady kapłana.• Podanie intencji modlitewnych:– Papieskich Intencji Apostolstwa Modlitwy – ogólnej i misyjnej: należy je przeczytać i wyjaśnić, o ile mamy dostęp do takiego źródła (intencje te znajdują się na stronie internetowej  www.rozaniec.eu oraz w konspekcie załączonym do „Różańca”)– wspólnych intencji: Modlimy się także w naszych intencjach: ............. (zachęcić do głośnego wypowiedzenia intencji, np. o zdrowie dla chorych…)• Różaniec: rozważmy przynajmniej jedną tajemnicę różańca – dobieramy tę, która najbardziej odpowiada danemu miesiącowi i okresowi liturgicznemu.Zelatorka. Odczytuje krótkie rozważanie do tajemnicy (można wykorzystać zamieszczane w „Różańcu” rozważania 4 części różańca – co miesiąc inne).– Ojcze nasz, Zdrowaś Maryjo (10 razy), Chwała Ojcu, O mój Jezu…– Królowo Różańca świętego, módl się za nami.Modlitwa za zmarłych członków kółka różańcowego ............. (wymienić) – Wieczny odpoczynek…• Konferencja: prowadzi ją kapłan lub zelatorka odczytuje z „Różańca”. Jeśli nie mamy przygotowanej konferencji, można odczytać fragment Ewangelii, np. co miesiąc inną przypowieść. Obecnie jest wiele publikacji z komentarzami do Pisma Świętego (opatrzonych Imprimatur), którymi możemy się w tym celu posłużyć, a także książek o tematyce religijnej. W wyborze takiej lektury warto zaczerpnąć rady kapłana.• Z życia Kościoła: należy zapowiedzieć lub przypomnieć okres liturgiczny, który się rozpoczyna/ął, korzystając z kalendarza, zapowiedzieć zbliżające się uroczystości i święta, rocznice i ważne wydarzenia, np.:– Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan w styczniu– Dzień Chorego w lutym– Święto Miłosierdzia Bożego w pierwszą niedzielę po Zmartwychwstaniu Pańskim– Tydzień Misyjny w październiku• Z życia parafii: podobnie jak przy wydarzeniach z życia Kościoła, ale z konkretnymi wskazaniami według potrzeb lokalnej wspólnoty, np.: – w Adwencie pomoc w rozprowadzaniu świec Caritas czy opłatka na wigilijny stół–  z okazji Dnia Chorego nawiedzenie osób chorych – pomoc w przygotowaniu procesji rezurekcyjnej czy Bożego Ciała– w maju pielęgnowanie śpiewu litanii loretańskiej w kościele czy przy kapliczkach przydrożnych oraz zadbanie o ich wyglądWydarzenia z życia Kościoła i parafii są zaproszeniem do modlitwy i aktywnego włączenia się członków róży, na ile jest to możliwe, w porozumieniu z miejscowym Ks. Proboszczem. • Modlitwa: przebogata jest biblioteka tekstów błogosławionych i świętych, którzy modlili się w różnych potrzebach, np. o poszanowanie ludzkiego życia, za rodzinę, za Ojczyznę, o pokój na świecie, o powołania kapłańskie i zakonne, o dobrą śmierć itd.• Słowo i błogosławieństwo kapłana.• Śpiew na zakończenie: podobnie jak pieśń na rozpoczęcie. I tak np. w Adwencie można zaintonować Niebiosa, Rosę spuście nam z góry, w okresie Bożego Narodzenia – kolędę, w Wielkim Poście – Zbawienie przyszło przez krzyż, w czasie zwykłym (w zależności od miesiąca) – we wrześniu My chcemy Boga, Panno święta, w sierpniu Jest zakątek na tej ziemi w listopadzie,Boże coś Polskę, itd.  • Wymiana tajemnic różańcowych i podanie aktualnych spraw dotyczących naszej róży różańcowej (sprawdzenie obecności, kto jest chory, komu trzeba pomóc itp.).

 

Żywy Różaniec